Fərhad XƏLİF

O qızın gözləri badamı, badamı
O baxışlarıyla dəli edir adamı

چشمهای اون دختر بادامیه، بادامی

با نگاهاش دیوانه می کند آدم رو

Neynirəm bu boş ürəyi orda sən yoxsan
Ele bil yoxdu yaşamağın dadı
Sevinirəm ki ,bu həyatda nə yaxşı sən varsan
Varlığın gücləndirir adamı
Atdım oxu dəydi daşa neynim
Bir bəladir sevgi başa neynim
Vallah ağıllı adam idim vaxti ile

İndi gel onsuz yaşa neynim

O qızın gözləri Badamı, Badamı
O baxışlarıyla dəli edir adamı

Çəkirəm surətini rəssam kimi mən,
Əriyib məhv oluram bir şam kimi mən,
Önümə gələn nə qədər gözəl varsa hamısı dəyməz!
Saçını, tənini, badamaı gözünü, Ferhad səni dəyişmez!
Ölənə qədər sevəcəm hələ də sən yanımda ol təki.
Mənə belə gəlir ama gərəyim o ürəkdi səndəki,
İndən belə eşq ayında olmam bir də mən!
Ümmanım sənsən hemişə limanı da mən!
Yollarım sənə tərəfdi məqsədim bəlli,
Heç olmasa bu yolda ver bir təsəlli!! 

O qızın gözləri Badamı, Badamı
O baxışlarıyla dəli edir adamı
Gəl alım qadanı!